به نام خداوند جان و خرد                                کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای                                       خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر                             فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست                                  نگارنده?ی بر شده پیکرست

به بینندگان آفریننده را                                             نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه                                            که او برتر از نام و از جایگاه

سخن هر چه زین گوهران بگذرد                               نیابد بدو راه جان و خرد

خرد گر سخن برگزیند همی                                     همان را گزیند که بیند همی

ستودن نداند کس او را چو هست                              میان بندگی را ببایدت بست

خرد را و جان را همی سنجد اوی                            در اندیشه?ی سخته کی گنجد اوی

بدین آلت رای و جان و زبان                                            ستود آفریننده را کی توان

به هستیش باید که خستو شوی                                     ز گفتار بی?کار یکسو شوی

پرستنده باشی و جوینده راه                                         به ژرفی به فرمانش کردن نگاه

توانا بود هر که دانا بود                                             ز دانش دل پیر برنا بود

از این پرده برتر سخن?گاه نیست                             ز هستی مر اندیشه را راه نیست